Power of Reality — dokumenty na Tofifest
Perły światowego dokumentu zobaczymy na Tofifest w paśmie „Power of Reality”, którego programerem jest twórca festiwalu Planete Doc Review, Artur Liebhart. Wśród filmów głośna „Wideokracja” o Silvio Berlusconim i nagrodzony Cezarem dokument o Henri-Georges Clouzot’cie „Inferno”.
Artur Liebhart jest niewątpliwie jednym z najlepszych w Polsce specjalistów w sferze kina dokumentalnego. Jest też twórcą prestiżowego festiwalu Planete Doc Review. W tym roku zgodził się zaprogramować pierwsze w historii „niepokornego Tofifest” pasmo dokumentalne. Dzięki niemu zobaczymy pięć frapujących, pełnometrażowych dokumentów z tego i ubiegłego roku.
Najgłośniejszym jest niewątpliwie „Wideokracja” Erika Gandiniego. To wstrząsająca opowieść o wpływie jaki ma na Włochy premier tego kraju, Silvio Berlusconi. Ale nie o wpływie politycznym. Chodzi bowiem o jego władzę nad ekranami włoskich telewizorów. Od ponad 30 lat ten jeden człowiek, prawdziwy magnat medialny, kontroluje cały kraj za pośrednictwem swoich, największych we Włoszech, mediów. Erik Gandini dokumentuje w swoim filmie ten przerażający eksperyment, jakiemu poddawane jest od 3 dekad włoskie społeczeństwo.
Gratką dla wielbicieli historii kina jest niewątpliwie dokument „Inferno” Serge Bromberga i Ruxandry Medrea, mówiący o głośnym filmie Henri-Georges Clouzota „L’Enfer” [„Piekło”] z 1964 roku, a dokładniej — o zaskakujących kulisach jego powstawania. W założeniu „L’Enfer” miał określić na nowo granice kina. Zdjęcia zakończyły się tragicznie Clouzota z planu zabrała karetka, z diagnozą zawału serca. Odnaleziony po 50 latach nieukończony film robi duże wrażenie: feeria barw przywodząca na myśl narkotyczne eksperymenty, atmosfera jest duszna od wyuzdanego erotyzmu…
Do warszawskiego getta w roku 1942 przenosi nas obraz „Niedokończony film / A Film Unfinished” Izraelki Yael Hersonski. Reżyserka postanowiła zbadać okoliczności powstania filmu, który Urząd Propagandy III Rzeszy nakręcił w maju 1942 roku w getcie warszawskim. Mozolna analiza ujęć, archiwów i zapisków pokazała, że dokument to jeszcze jedna mistyfikacja propagandy nazistów, a „normalne” życie od początku do końca zaaranżowano, pod bacznym okiem pilnujących porządku esesmanów.
Dwa pozostałe obrazy opowiadają o zwierzętach i saunie, której dziwnie blisko do konfesjonału. Francuski dokument „Nénette” to opowieść o… orangutanicy mieszkającej w paryskim ZOO. Historia pokazująca jak bliskimi nam stworzeniami mogą być zwierzęta. Fińska „Para do życia / Steam of Life” to zbliżenie na miejsce, w którym Finowie rozmawiają o swoich najskrytszych odczuciach na temat życia, miłości i rodziny. Miejscem tym w Finlandii jest sauna — w tym skandynawskim kraju postrzegana jest jako sanktuarium.
Para do życia · Finlandia 2010, 81’
Tytuł oryginalny: Miesten vuoro
Reżyseria: Joonas Berghäll, Mika Hotakainen
Inferno · Francja 2009, 93’
Tytuł oryginalny: L’Enfer d’Henri-Georges Clouzot
Reżyseria: Serge Bromberg, Ruxandra Medrea
Zdjęcia: Jérôme Krumenacker, Irina Lubtchansky
Muzyka: Bruno Alexiu
Montaż: Janice Jones, Jean Gargonne
Nagrody: Najlepszy Dokument (Cezar 2010); Nagroda międzynarodowego jury za najlepszy dokument (Sao Paulo International Film Festival 2010); Nagroda Étoile d’Or za najlepszy dokument (2010)
Nenette · Francja 2010, 70’
Reżyseria: Nicolas Philibert
Niedokończony film · Niemcy, Izrael 2009, 88’
Tytuły oryginalne: Shtikat Haarchion, Geheimsache Ghettofilm
Reżyseria: Yael Hersonski
Nagrody: Najlepszy Montaż Zagranicznego Filmu Dokumentalnego (Sundance 2010)
Wideokracja · Dania, Finlandia, Szwecja, Wielka Brytania 2009, 90’
Tytuł oryginalny: Videocracy — Basta apparire
Reżyseria: Erik Gandini
W tym dziale również
- Idea
- Sekcje
- Nagrody
- Jury konkursu On Air 2024
- Archiwum
