Magdalena Łazarkiewicz, Michalina Olszańska, Anna Zamecka, Marcin Bortkiewicz i Marcin Sauter zasiądą w jury konkursu krótkometrażowego na Tofifest. To oni wybiorą najlepsze spośród trzydziestu zakwalifikowanych do konkursu filmów. Aż trzynaście z nich to polskie premiery.
W tym roku na Tofifest padł rekord zgłoszeń do konkursu krótkich metraży. Otrzymaliśmy prawie 4000 filmów, z których najlepsze zakwalifikowały się do konkursu. Selekcja była z tego powodu wyjątkowo trudna. Nie było zakątka świata, z którego nie napłynęłyby zgłoszenia. Ostatecznie zobaczymy trzydzieści filmów, które odznaczyły się artystyczną świeżością. To wybory, które zaskakują i wyróżniają się na tle innych - zapewnia Szymon Zdziebło, selekcjoner sekcji.
Przekrój tematyczny filmów jest ogromny - w programie znalazły się surrealistyczne animacje, podejmujące refleksje nad miejscem człowieka we wszechświecie (szwajcarskie „Circuit” o mikro-ekosystemie ludzi czy polski „Inny” o oczekiwaniu na tajemniczego przybysza), krótkie fabuły, mające zdolność wywoływania uśmiechu i łez (polski „Relax” o dyrektorze domu wczasowego czekającym na przyjazd uchodźców, słowackie „Warm Comedy about Depression, Madness and Unfulfilled Dreams” o uczuciach w związkach czy litewskie „Where Things, Where People Disappear” o kleptomanie w klubie sportowym), poetyckie wizje (nowozelandzki „Sparrow” o chłopcu, który wierzy, że potrafi latać), jak i zaangażowane kino społeczne (podejmujący temat przemocy domowej „Judgement” z Filipin czy „Prisoner of Society” o transseksualnej kobiecie w Gruzji).
Konkurs filmów krótkometrażowych był dla Tofifest zawsze istotny, bo tylko przyglądając się stojącym za nimi młodym twórcom, można przewidywać kierunki rozwoju kina - to przecież reżyserzy krótkim metraży będą za parę lat nadawać mu ton. Dlatego festiwal rokrocznie powołuje profesjonalne jury, które dokonuje przydziału nagród. W tym roku składzie jurorskim znaleźli się chwalona w kraju i robiąca spektakularną karierę w Rosji aktorka Michalina Olszańska, doceniana reżyserka obsypanego nagrodami na całym świecie dokumentu „Komunia”, Anna Zamecka, uznany reżyser teatralny i filmowy, który zabłysnął debiutem „Noc Walpurgii” Marcin Bortkiewicz, reżyserka kultowego „Ostatniego dzwonka” Magdalena Łazarkiewicz, oraz fotograf i dokumentalista związany z Bydgoszczą Marcin Sauter.
Wyniki ich obrad poznamy już 27 października na gali zamknięcia festiwalu.
Michalina Olszańska urodziła się w 1992 roku w Warszawie. Jest aktorką, pisarką, skrzypaczką i wokalistką. Ukończyła Szkołę Muzyczną II stopnia im. Zenona Brzewskiego w Warszawie. W 2011 roku rozpoczęła studia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zagrała w wielu produkcjach polskich i zagranicznych, m.in. Piąte, nie odchodź!, Anatomia zła, Miłość w mieście ogrodów, Matylda, Muzykanci i Syn Królowej Śniegu. Największym przełomem w jej aktorskiej karierze był występ w Córkach dancingu w reż. Agnieszki Smoczyńskiej. Entuzjastycznie przyjęto także jej rolę w filmie Ja, Olga Hepnarová w reż. Tomáša Weinreba i Petra Kazdy, za którą dostała Czeskiego Lwa. W ostatnim czasie wcieliła się w postać Poli Negri w międzynarodowej produkcji telewizyjnej Clash of Futures. Będzie ją można także zobaczyć w produkowanym przez Netflix serialu 1983 oraz w portugalskim filmie Carga.
Anna Zamecka jest polską reżyserką, scenarzystką i producentką filmową. Studiowała antropologię kulturową, dziennikarstwo i fotografię w Warszawie i Kopenhadze. Członkini Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej. Jej pełnometrażowy debiut Komunia (2016) zdobył wiele prestiżowych nagród, m.in. nagrodę Tygodnia Krytyki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno, Polską Nagrodę Filmową Orzeł oraz Europejską Nagrodę Filmową w kategorii Najlepszy Europejski Film Dokumentalny 2017.
Marcin Bortkiewicz jest reżyserem filmów krótkometrażowych, fabularnych, dokumentów oraz reklam telewizyjnych. Ukończył Uniwersytet Gdański oraz Szkołę Wajdy. Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Debiutował filmem Noc Walpurgi, który w 2015 roku otrzymał nagrodę za najlepszy scenariusz na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” oraz Nagrodę dla Najlepszej Aktorki, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Dziennikarzy. Jego debiutem krótkometrażowym był Portret z pamięci, który w 2012 roku pokazywano w ramach prestiżowej sekcji Quinzaine des Realisateurs, czyli Directors' Fortnight na Festiwalu Filmowym w Cannes. Wyreżyserował także kilka odcinków popularnych, polskich seriali telewizyjnych. Obecnie pracuje nad dwoma filmami pełnometrażowymi we współpracy ze studiem PS Film Sebastian Petryk.
Magdalena Łazarkiewicz studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim (1976). W latach 1977–1978 była kierownikiem literackim Teatru im. Jaracza w Olsztynie. W 1982 roku ukończyła Wydział Radia i Telewizji UŚ w Katowicach. W sezonie 2005/2006 była dyrektorką artystyczną Teatru Nowego PRAGA. Od 2006 roku wykłada w Warszawskiej Szkole Filmowej, a od 2012 — w krakowskiej Akademii MULTI ART. Jest reżyserką licznych spektakli teatralnych, telewizyjnych, filmów dokumentalnych i fabularnych, a także seriali. Jest autorką takich produkcji, jak: Ostatni dzwonek, Białe małżeństwo, Na koniec świata, Maraton tańca oraz seriali Ekipa (z Agnieszką Holland i Kasią Adamik) i Głęboka woda (z Kasią Adamik i Olgą Chajdas). W 2016 roku odznaczono ją Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Marcin Sauter urodził się w 1971 roku w Bydgoszczy. Studiował fotografię na PWSFTviT w Łodzi. W latach 1994—1998 był fotoreporterem „Gazety Wyborczej”, współpracował także z dziennikiem „Rzeczpospolita” i miesięcznikiem „Pozytyw”. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. W 2005 roku ukończył Kurs Dokumentalny Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Obecnie realizuje tam roczne kursy dla licealistów i studentów pod nazwą „Przedszkole Filmowe”. Od 2007 roku wspólnie z Maciejem Cuske prowadzi Bydgoską Kronikę Filmową — pracownię i kurs filmu dokumentalnego. Od 2005 roku kręci dokumenty jako reżyser i operator. Wyreżyserował takie filmy jak Za płotem (2005), Kino objazdowe (2005), Pierwszy Dzień (2007), Na północ od Kalabrii (2010), Hakawati (2011), Rodnik (2014) i Żalanasz ― Pusty Brzeg (2017).