Jury konkursu On Air 2017
Olga Bołądź
Aktorka filmowa i teatralna. Absolwentka krakowskiej PWST oraz Stella Adler Academy w Los Angeles, stypendystka Institut del Teatro w Barcelonie. Po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę widzów występując w Skorumpowanych Jarosława Żamojdy, gdzie wcieliła się w postać głównej bohaterki. W 2010 roku mogliśmy ją oglądać w pierwszoplanowej roli w filmie Skrzydlate świnie, gdzie była nieustępliwą, twardą miłośniczką piłki nożnej. Kunszt aktorski pokazała w Nad życie, gdzie brawurowo zagrała Agatę Mróz, zyskując uznanie krytyków i publiczności. Filmem Służby specjalne Patryka Vegi udowodniła, że jest kameleonem polskiego kina. Niedawno zagrała główne role u Juliusza Machulskiego (w komedii Volta) oraz Bodo Koxa (w filmie Człowiek z magicznym pudełkiem). W ostatnim czasie na ekrany kin wszedł też Botoks Patryka Vegi, gdzie stworzyła bardzo wyrazistą kreację. Aktorka przygotowuje się już do kolejnej roli u tego reżysera. Występuje równocześnie w teatrach — obecnie możemy ją oglądać w spektaklach Dobry wieczór państwu w Teatrze Polonia, Sienkiewicz greatest hits, Ptaszki oraz Pozytywni w Teatrze Imka czy Boeing Boeing, gdzie pokazuje niezwykły talent komediowy i muzyczny.
Aistė Diržiūtė
Aistė Diržiūtė jest litewską aktorką filmową, która zasłynęła rolą Auste w filmie Lato Sangaile w reżyserii Alante Kavaite. Film miał swoją europejską premierę w 2015 roku na Berlinale (w sekcji Panorama), a Diržiūtė została dostrzeżona przez krytyków filmowych, stając się pierwszą aktorką z Litwy, która otrzymała tytuł Wschodzącej Gwiazdy z Europy (European Shooting Stars). W tym samym roku ukończyła Lithuanian Music and Theater Academy i zagrała w litewskich produkcjach Kings’ Shift (reż. Ignas Miškinis) i Back (reż. Gabriele Urbonaite), a następnie zadebiutowała na rynku rosyjskim, wcielając się w Marinę Malicz w dramacie biograficznym Charms w reżyserii Iwana Bołotnikowa. W 2016 roku zagrała swoją pierwszą rolę w filmie anglojęzycznym — Joany w Ashes in the Snow (reż. Marius A. Markevičius). W tym samym roku rozpoczęła zdjęcia do drugiego filmu anglojęzycznego, dramatu historycznego Ring of Kings (reż. Aigars Grauba), gdzie gra główną rolę Laugi. W 2017 roku wzięła udział w warsztatach Berlinale Talents i przeprowadziła się do Londynu.
Grimur Hákonarson
Islandzki reżyser Grimur Hákonarson ukończył w 2004 roku Wydział Filmowy i Telewizyjny Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze (FAMU). Przed podjęciem studiów zrealizował kilka filmów niskobudżetowych ― niektóre z nich zyskały całkiem spory rozgłos na Islandii, jak chociażby dokumenty poświęcone bezrobotnemu muzykowi Vardiemu: Vardi Goes on Tour (2000) i Vardi Goes Europe (2002). Filmem dyplomowym Hákonarsona, wieńczącym studia na FAMU, a jednocześnie pierwszym obrazem, który przyniósł mu międzynarodowe uznanie, był Slavek Klozetowy (2005). Nieco później zrealizował kolejny krótki metraż, Wrestling, który miał premierę w Locarno w 2007 roku i uznawany jest za jeden z najlepszych filmów krótkometrażowych, jakie powstały na Islandii. Debiutem pełnometrażowym Grimura była osadzona w lokalnym kontekście komedia pt. Kamień elfów (2010), ciesząca się dobrym przyjęciem w islandzkich kinach. W maju 2012 roku na festiwalu filmowym Skjaldborg premierę miał jego dokument A Pure Heart, za który reżyser otrzymał nagrodę główną Einara. Jego najnowsza fabuła — Barany. Islandzka opowieść (2015) — to historia dwóch skłóconych braci hodujących owce. Film po raz pierwszy został pokazany w ramach festiwalu w Cannes, gdzie zdobył nagrodę główną w konkursie Un Certain Regard. Obraz wyświetlano także na wielu innych prestiżowych festiwalach (m.in. w Telluride, Toronto, Karlowych Warach, Sundance i Pusan), gdzie łącznie zdobył 22 nagrody. Film zdobył też Złotego Anioła na festiwalu Tofifest w 2015 roku.
Katarzyna Herman
Aktorka teatralna i filmowa, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie, którą skończyła z wyróżnieniem. Debiutowała w Ożenku w stołecznym Teatrze Powszechnym i z tą sceną była związana przez wiele lat (zagrała tam ponad 30 ról, np. Maszę w Trzech siostrach i córkę w Królu Learze). Od kilku sezonów można ją oglądać na deskach Teatru Nowego, Dramatycznego oraz Rozmaitości. Szerszej publiczności jest znana z filmów Panie Dulskie Filipa Bajona, Wszystko, co kocham Jacka Borcucha, Oszukane Marcina Solarza czy Kochaj i tańcz Bruce’a Parramore’a oraz seriali Druga szansa czy Magda M. Ma też szczęście do reżyserów, którzy zdobywają nagrody na festiwalach na całym świecie: grała u Agnieszki Smoczyńskiej w Córkach dancingu, Tomka Wasilewskiego w filmach W sypialni i Płynące wieżowce oraz u Agnieszki Holland w Ekipie, Janosiku i Pokocie ― polskim kandydacie do Oscara. Właśnie skończyła zdjęcia do Powrotu w reż. M. Łazarkiewicz oraz najnowszej produkcji Wojciecha Smarzowskiego. Chciałaby zagrać w komedii, niekoniecznie romantycznej.
Anita Piotrowska
Anita Piotrowska jest krytyczką filmową „Tygodnika Powszechnego”. Pisuje także do miesięcznika psychologicznego „Charaktery” oraz magazynu „Kino”. Jest współautorką takich publikacji jak: Panorama kina najnowszego, Szukając von Triera, Encyklopedia kina, Encyklopedia filmu religijnego, Nowe kino Turcji czy Polish Cinema Now!. Jest członkinią FIPRESCI. Była jurorką licznych festiwali w kraju i za granicą. Pracuje też dla Krakowskiego Festiwalu Filmowego, współtworząc jego program dokumentalny. W 2014 roku otrzymała nagrodę PISF w kategorii krytyka filmowa.
Tomasz Tyndyk
Urodził się w 1975 roku. W 1999 roku ukończył łódzką PWSFTviT i w tym samym roku wszedł do zawodu znakomitą rolą Dawida w przedstawieniu Niezidentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości, która przyniosła mu kilka prestiżowych nagród. Od tego czasu zagrał kilkadziesiąt ról, współpracując z najwybitniejszymi twórcami teatru: od Grzegorza Jarzyny, przez René Pollescha, Krystiana Lupę, Michała Borczucha, po Krzysztofa Warlikowskiego. Od lat związany jest z TR Warszawa, gościnnie występuje na scenach innych teatrów, także offowych. Szerszej publiczności dał się poznać dzięki rolom w takich filmach jak Świnki (2009), Sekret (2012), W sypialni (2012), Zjednoczone stany miłości (2016) czy Szatan kazał tańczyć (2016). Jest nie tylko utalentowanym aktorem, ale też fotografem. Studiuje w Instytucie Kreatywnej Fotografii w czeskiej Opawie. Współpracuje z ekskluzywnymi magazynami takimi jak „Uroda Życia” czy „Post Magazine”.
Greg Zgliński
Greg Zgliński ― reżyser filmowy, a także producent, scenarzysta, montażysta i kompozytor muzyki filmowej. Urodził się w 1968 roku w Warszawie. Po liceum uczęszczał do szkoły pantomimy oraz przez jeden semestr do szkoły aktorskiej w Szwajcarii, gdzie mieszkał przez 15 lat. Ukończył szkoły językowe we Francji i w Australii. Absolutorium uzyskał w 1996 roku na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej w PWSFTviT w Łodzi pod artystyczną opieką Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 2005―2009 był członkiem komisji filmowej Zürcher Filmstiftung w Szwajcarii oraz polskiej i szwajcarskiej Akademii Filmowej. Wyreżyserował takie filmy jak Cała zima bez ognia (2006, szwajcarski kandydat do Oscara za Najlepszy Film Nieanglojęzyczny), Wymyk (2011, najlepszy drugi film i scenariusz na Festiwalu Filmowym z Gdyni) i Zwierzęta (2017, światowa premiera na Berlinale w sekcji Forum). Jest także reżyserem seriali ― Na dobre i na złe, Pitbull, Londyńczycy, Paradoks i Zbrodnia.
W tym dziale również
- Idea
- Sekcje
- Nagrody
- Jury konkursu On Air 2024
- Archiwum
