X  Używamy plików cookie i podobnych technologii w celach statystycznych. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia.  Dowiedz się więcej. 

Retrospektywa Martina Šulíka

Najważniejszy słowacki reżyser od czasów „aksamitnej rewolucji”. Jego film Wszystko co lubię zdobył nominację do Oscara w kategorii „najlepszy film nieanglojęzyczny”. Z kolei jego ostatni obraz Cygan z 2011 roku był słowackim kandydatem do Oscara.

Urodził się w 1962 roku. Ukończył studia na Wydziale Filmu i Telewizji Wyższej Szkoły Sztuk Dramatycznych w Bratysławie. Już w trakcie nauki wyreżyserował kilka krótkich filmów, a jeden z nich — Staccato, zdobył prestiżową nagrodę na festiwalu w hiszpańskim Gijon. W 1991 roku Šulík zadebiutował filmem fabularnym Czułość, dramatem miłosnym rozgrywającym się pomiędzy trójką bohaterów. Kolejny obraz — Wszystko, co lubię w humorystyczny sposób opowiada o słowackich realiach. Natomiast nakręcony dwa lata później Ogród traktuje o wymarzonym miejscu do zamieszkania. Główny bohater Jakub, po kłótni z rodziną i kochanką wyprowadza się do domu odziedziczonego po dziadku i tam rozpoczyna nowe życie. Kolejny film reżysera — Orbis Pictus podobnie jak Ogród powstał w koprodukcji z Czechami. Bohaterką filmu jest Teresa, wychowanka domu dziecka, która postanawia wyruszyć w podróż na poszukiwanie swojej matki. Następne obrazy to Praskie opowieści i Pejzaż z 2000 roku. W tym ostatnim artysta podejmuje temat przeszłości, teraźniejszości i przyszłości Słowacji. Miasto słońca z 2005 roku ironicznie dotyka problemu słowackiej religijności. Z kolei najnowszy Cygan jest opowieścią o czternastolatku, którego ojciec ginie w niewyjaśnionych okolicznościach.

Głównym tematem filmów Sulika jest poszukiwanie własnej tożsamości, przywiązanie do wartości, tradycji i miejsca swojego pochodzenia. Reżyser z uwagą przygląda się słowackiej wsi i jej mieszkańcom, uznając ich za jedynych w dzisiejszym świecie propagatorów systemu aksjologicznego. Reżyser zauważa w jednym z wywiadów: „Każdy poszukuje tożsamości. Własnej i narodowej. My, Słowacy, nie mamy łatwo, ponieważ nie chcemy zaakceptować swojej przeszłości. Przy czym ta nasza jest bardzo odmienna od tożsamości sąsiednich narodów”. Twórczość artysty może służyć jako drogowskaz do poznania słowackiej kultury.

Šulík otrzymał za film Zahrada Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Karlowych Warach w 1995 roku, a za film Cygan — Specjalną Nagrodę Jury, Wyróżnienie dla aktora, Nagrodę Don Kichota i Nagrodę Europa Cinemas Label w Karlowych Warach 2011.

Program 2013

Google Translate