Joseph Centrella Pantoliano to amerykański aktor, na którego koncie znajduje się ponad 175 filmów oraz występów w telewizji i na scenicznych deskach. Zagrał już wiele bardzo zróżnicowanych ról i wiele z nich zostanie jeszcze na długo w pamięci widzów, na przykład postać Guido z Ryzykownego biznesu (1983), Eddiego Moscone w Zdążyć przed północą (1988), Cosmo Renfro w Ściganym (1993), Cyphera w Matriksie (1999) czy Teddy'ego w Memento (2000).
Urodził się 12 września 1951 r. w Hoboken, w stanie New Jersey. Już od wczesnych lat zdradzał talent aktorski. Po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się na Manhattan, aby rozpocząć karierę aktorską, a następnie do Kalifornii. Szybko przyniosło to owoce w postaci wielu ról, dzięki czemu Joe miał możliwość pracy z najlepszymi talentami z Hollywood. Jest zdobywcą nagrody Primetime Emmy za rolę w serialu Rodzina Soprano (1999), za którą otrzymał także dwie nominacje do nagrody Stowarzyszenia Aktorów Filmowych.
Anne Fontaine urodziła się w Luksemburgu i rozpoczęła swoją karierę jako tancerka i aktorka. W roli reżyserki zadebiutowała w 1993 r. filmem Les Histoires d’Amour Finissent Mal en Général, który otrzymał francuską nagrodę Prix Jean Vigo. Wśród zrealizowanych przez nią filmów znajdziemy takie produkcje jak: Augustin, Nettoyage à Sec (Nagroda za najlepszy scenariusz na MFF w Wenecji i francuski Cezar dla Stanislasa Merhara w kategorii Najbardziej obiecującego aktora debiutującego), Augustin King of Kung-Fu, Comment j’ai tué mon Pére (Jak zabiłem swojego ojca — francuski Cezar dla Michela Bouqueta w kategorii Najlepszy aktor), Nathalie…, Entre ses mains, Nouvelle Chance (Oficjalna selekcja do MFF w Cannes, 2006 r.), Dziewczyna z Monaco, Coco Chanel, Mój najgorszy koszmar, Idealne matki, Gemma Bovery i Les Innocentes (planowana premiera we Francji: luty 2016 r.).
Kasia Rosłaniec urodziła się w 1980 roku. W 2006 roku ukończyła Warszawską Szkołę Filmową, a następnie, w 2008 roku, podjęła naukę w Szkole Wajdy. Jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz Polskiej Akademii Filmowej. W 2008 roku napisała scenariusz i wyreżyserowała swój pełnometrażowy debiut Galerianki, za który otrzymała wiele nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych. W 2010 r. rozpoczęła prace nad Baby Blues, którego światowa premiera miała miejsce na MFF w Toronto w 2012 roku. W 2013 r. Baby Blues został oficjalnie wybrany do wzięcia udziału w 63 edycji MFF w Berlinie (Berlinale), gdzie zdobył Kryształowego Niedźwiedzia za najlepszy film oraz specjalne wyróżnienie od jury międzynarodowego w sekcji Generation. Jury profesjonalne tak uzasadniło ten wybór: „Chcieliśmy w ten sposób uczcić fantastyczny i silny głos kina, które konfrontuje się z nieprzyjemną rzeczywistością, zachowując zaskakujące poczucie humoru i styl. Porwała nas bardzo sugestywna warstwa wizualna, frapujące postaci oraz bardzo mocno punktująca narracja”. Jesienią 2014 r. Kasia rozpoczęła zdjęcia do swojego trzeciego filmu pełnometrażowego, który zostanie wyprodukowany przez Mañana Ltd. Jego premiera jest przewidziana na 2016 rok.
Umut Dag dorastał jako najstarsze dziecko rodziny kurdyjskich imigrantów, która osiedliła się w wiedeńskiej dzielnicy Brigittenau. Po ukończeniu Wiedeńskiej Szkoły Biznesu rozpoczął studia na kierunkach: rozwoju międzynarodowego, teologii i pedagogiki. Jednak jego uwagę coraz bardziej pochłaniały kręcenie filmów krótkometrażowych, a jednocześnie praca w austriackim przemyśle filmowym przy kilku filmach pełnometrażowych. W 2006 roku rozpoczął studia reżyserskie na Wiedeńskiej Akademii Filmowej pod kierunkiem Petera Patzaka i Michaela Hanekego. W 2011 r. nakręcił film Papa, który zdobył nagrodę First Steps Award dla najlepszego filmu średniometrażowego. Z kolei w 2012 roku stworzył Kumę, film, który otworzył sekcję Panorama na festiwalu Berlinale. W 2014 roku otrzymał zaproszenie do zaprezentowania swojego drugiego filmu pełnometrażowego Pęknięcia w betonie w ramach sekcji Panorama Special. Filmy jego autorstwa pokazywane były w kinach na całym świecie i zdobyły cały wiele nagród na kilku festiwalach międzynarodowych.
Wojciech Kuczok — pisarz, scenarzysta. Urodzony w Chorzowie w 1972 roku. Autor kilkunastu książek, m.in. powieści Gnój, za którą otrzymał Nagrodę Literacką Nike i Paszport Polityki. Autor kilku zrealizowanych scenariuszy filmowych, m.in. do filmu Pręgi Magdaleny Piekorz (Złote Lwy na Festiwalu Filmowym w Gdyni). Fan piłki nożnej, poniedziałkowy felietonista „Gazety Wyborczej”. Speleolog, wyróżniony na Gali Kolosów 2012 za odkrycia jaskiń w Polsce.
Piotr Czerkawski — krytyk filmowy i dziennikarz kulturalny. Autor wielu recenzji, artykułów i wywiadów publikowanych między innymi w miesięczniku „Kino” i na portalu filmweb.pl. Współautor kilku monografii twórców polskiego kina, m.in. Krzysztofa Zanussiego, Sylwestra Chęcińskiego i Stanisława Lenartowicza. Prowadzi bloga cinemaenchante.blogspot.com, który dwa razy z rzędu uzyskał nominację do nagród Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. W kinie poszukuje stymulacji — intelektualnej i nie tylko.
Jest jedną z najlepszych rumuńskich aktorek. Ukończyła studia aktorskie na Państwowym Uniwersytecie Sztuki Teatralnej i Filmowej im. I.L. Caragiale w Bukareszcie. Jej debiut aktorski to rola w nagradzanym filmie Florina Serbana Jak chcę gwizdać, to gwiżdżę, który miał swoją premierę na Berlinale w 2010 r. Dalsza kariera Ady to pasmo ról pierwszoplanowych, np. w drugim filmie Cătălina Mitulescu Loverboy, który pokazywano w Cannes w ramach sekcji Un Certain Regard, w 2011 r. i za który dostała nagrodę „Serce Sarajewa”; jako Clara w pełnometrażowym debiucie Bogdana Mustaty pt. Lupu (Wilk) czy Flora w filmie Jasmili Žbanić Love Island. Obecnie trwa postprodukcja dwóch filmów z jej udziałem. Laureatka nagrody Shoothing Star na Berlinale w 2013 r.