Jacek Szumlas — właściciel firmy dystrybucyjnej Solopan. To pierwszy niezależny dystrybutor filmowy w Europie Wschodniej, który rozpoczął swoją działalność w Polsce w 1990 roku. Aktywna promocja oraz niekonwencjonalna reklama umożliwiła Solopanowi dotarcie do szerokiej publiczności. Repertuar tego dystrybutora to w większości kino artystyczne. Od początku istnienia to właśnie Solopan sprowadzał do naszych kin filmy takich wybitnych reżyserów jak: Robert Altman, Emir Kusturica, bracia Coen, Bernardo Bertolucci, David Lynch, Agnieszka Holland, Jim Jarmusch, Ken Loach, David Cronenberg, Carlos Saura, Todd Haynes, Wim Wenders, Pedro Almodóvar czy Takeshi Kitano. Jacek Szumlas jest także członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
Kinga Dębska jest absolwentką reżyserii filmowej praskiej FAMU, a wcześniej japonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Ma na swoim koncie kilkanaście nagradzanych filmów dokumentalnych, ostatnim z nich jest pełnometrażowa Aktorka o Elżbiecie Czyżewskiej. Za swój debiut fabularny Hel dostała nagrodę za najlepszy scenariusz na festiwalu Młodzi i Film w Koszalinie. Moje córki krowy to jej drugi film fabularny, za który dostała nagrodę publiczności, nagrodę dziennikarzy oraz nagrodę kin studyjnych i lokalnych na 40. Festiwalu Filmowym w Gdyni oraz ponad dziesięć innych wyróżnień w Polsce i na świecie. Moje córki krowy obejrzało w kinach ponad 720 tysięcy widzów.
Tómas Lemarquis urodził się w 1977 roku na Islandii, a obecnie mieszka we Francji. Studiował teatrologię w Cours Florent w Paryżu, ukończył też Szkołę Sztuk Pięknych w Reykjavíku. Zadebiutował w 2001 roku w filmie Villiljós, jednak największą popularność przyniosła mu główna rola w Nói Albínói (2003). Za tę kreację otrzymał islandzką nagrodę filmową Edda oraz dwie nominacje do European Film Awards. W ostatnich latach zagrał w takich produkcjach jak m.in.: Granice bólu w reżyserii Juana Carlosa Mediny (2012), Snowpiercer: Arka przyszłości (2013), 72 godziny (2014), Stefan Zweig: Farewell to Europe (2016) czy X-Men: Apocalypse w reżyserii Bryana Singera (2016). Wystąpił także w teledysku do piosenki Syreny Artura Rojka. Tómas Lemarquis jest również czynnym artystą — tworzy kolaże, instalacje, rysunki oraz rzeźby. Wydał książkę z własnymi rysunkami pt. Chimera, w której połączył grecką mitologię z problemami współczesnego człowieka.
Sonja Richter jest duńską aktorką urodzoną w 1974 roku. Mieszka w Kopenhadze. Od 1994 roku występuje w produkcjach filmowych, telewizyjnych i teatralnych. W 1999 roku ukończyła duńską Państwową Szkołę Teatralną w Odense. Ma na swoim koncie ponad 30 sztuk teatralnych, 10 seriali telewizyjnych oraz 25 filmów, co czyni ją jedną z najbardziej rozpoznawalnych aktorek skandynawskich. Praca aktorska zaprowadziła ją daleko poza granice Danii, m.in. do Szwecji, Norwegii, Niemiec, a nawet do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 2013 roku zagrała jedną z głównych ról w filmie Tommy’ego Lee Jonesa pt. Eskorta. W teatrze grała m.in. w takich przedstawieniach jak: Madame De Sade, Hedda Gabler, Antygona, Lulu, za co w 2007 roku przyznano jej nagrodę artystyczną ufundowaną przez parę książęcą Danii (Kronprinsparrets Priser). W tym samym roku, za rolę w filmie Performances w reżyserii Pera Fly'a, otrzymała nagrodę Złotej Nimfy na Międzynarodowym Festiwalu Produkcji Telewizyjnej w Monte Carlo. Z kolei w 2004 roku otrzymała na Berlinale nagrodę Shooting Star za rolę w filmie Otwarte serca w reżyserii Susanne Bier. W 2014 roku przyznano jej nagrodę Svend dla Duńskiej Aktorki Roku za kreację stworzoną w filmie Kobieta w klatce. W 2008 roku Sonja była członkinią jury przyznającego nagrody Nordic Film Price na MFF w Göteborgu, a w 2014 roku na duńskim festiwalu Spot Film Festival odbywającym się w Århus.
Małgorzata Sadowska — dziennikarka i krytyczka filmowa, związana z tygodnikiem „Newsweek”, autorka bloga „Widzi mi się”, który jest publikowany na stronach Canal+. Regularnie pisuje do miesięcznika „Kino”. Współpracuje przy preselekcjach do festiwali T-Mobile Nowe Horyzonty i Watch Docs, a dla wolontariuszy tego ostatniego prowadziła warsztaty z kina dokumentalnego (2015). Pracowała także ze studentami międzynarodowej szkoły filmowej Film Factory w Sarajewie (2015) i z młodymi niemieckimi krytykami podczas organizowanego przez Instytut Polski w Berlinie festiwalu filmPolska (2016). Współautorka i autorka tekstów, które znalazły się w książkach Zanussi (Krytyka Polityczna, 2014), Polish Cinema Now!·(IAM, 2010) i Chełmska 21 (WFDiF, 2001).