Już w poniedziałek 7 marca, mistrz polskiego filmu, Janusz Gajos odbierze Orła Specjalnego za osiągnięcia życia. Stanie się to podczas uroczystej gali Polskich Nagród Filmowych. Gajos jest laureatem Złotego Anioła Tofifest za niepokorność twórczą.
Gajos to twórca o niezwykle szerokim spektrum zainteresowań, jedna z największych osobowości kina polskiego - profesor sztuk teatralnych, ośmiokrotny zdobywca nagród aktorskich na festiwalu w Gdyni, laureat SuperWiktora, Złotych Orłów, Złotych Kaczek.
Jako jedna z niewielu osobowości filmowych był w stanie kilkakrotnie stać się idolem tłumów i za każdym razem pozbyć się metki, jaką usiłowano mu przyczepić. Był zarówno słynnym Jankiem Kosem z „Czterech Pancernych”, jak i telewizyjnym Tureckim z „Kabareciku Olgi Lipińskiej”. Za każdym razem wychodził zwycięską ręką zostając po prostu Januszem Gajosem, a nie kolejną postacią filmową.
Urodził się 23 września 1939 w Dąbrowie Górniczej. Miłość do sceny odkrył w szkolnym teatrze w Będzinie. Grał tam w Teatrze Dzieci Zagłębia pod opieką Jana Dormana. Kazimierz Kutz porównał karierę Gajosa do przełamywania kompleksu odrzuconego. Gajos rzeczywiście trzykrotnie bezskutecznie zdawał na Wydział Aktorski łódzkiej Filmówki. Udało się dopiero za 4 razem. Studiował na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w latach 1961–1965, dyplom uzyskał w 1971.
Debiutował w filmie Marii Kaniewskiej "Panienka z Okienka" w roli Pietrka (1964). Zagrał m.in. w kultowym serialu „Czterej pancerni i pies” (1966), jako Janek Kos, w równie popularnym serialu młodzieżowym „Wakacje z duchami” (1970).
Rola Kosa przyniosła mu popularność podobną do dzisiejszych nowel telewizyjnych, nikt nie pamiętał Gajosa, wszyscy znali go jako bohaterskiego czołgistę. "Bałem się, że to koniec. Zawodowa śmierć. A ja bardzo chciałem grać, bardzo chciałem być aktorem" – wspominał Gajos. Drugą postacią, która zagroziła mu zaszufladkowaniem była rola woźnego Tureckiego w cyklicznym programie telewizyjnym "Kabaret Olgi Lipińskiej". Postać drobnego cwaniaczka z wąsem, w waciaku i bereciku z "antenką", uznana przez krytykę za arcydzieło formy komediowej, stała się kolejną etykietką aktora.
Gajos poradził sobie jednak ze wszystkimi etykietkami. „Największym wrogiem wszelkiej sztuki jest banał. Janusz jest artystą, który stara się banału uniknąć. Może zagrać wszystko - od kabaretu, po grecką tragedię." - mówiła Olga Lipińska.
W 1977 przyszła większa rola w "Milionerze", za którą otrzymał nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, którą ponownie odebrał cztery lata później za rolę w "Wahadełku"(1981) Filipa Bajona [ogólnie ośmiokrotnie otrzymywał nagrody aktorskie na FPFF]. Pojawił się w słynnym filmie Barei „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?” (1978), jako kierownik delikatesów, który robi fotografie „klientom których nie obsługujemy”. Wszyscy fani Barei pamiętają też jego świetną rolę demonicznego aparatczyka komunistycznego z serialu „Alternatywy 4”. Zagrał również w nagrodzonym Złotymi Lwami Weneckimi „Roku spokojnego słońca” (1984) Zanussiego, w „Dekalogu IV” (1988) oraz „Trzy kolory: Biały” (1993) Kieślowskiego. Znakomitą rolę Jana Laguny – przekupnego sędziego piłkarskiego zagrał w „Piłkarskim pokerze” (1988), zaś nagrody w Gdyni przyniosła mu rola cenzora w „Ucieczce z kina Wolność” (1990) Marczewskiego.
Nie mogło go zabraknąć w kultowym filmie „Psy” (1992) Pasikowskiego, gdzie wcielił się byłego majora SB. Gajosa widzieliśmy też w „Przedwiośniu” Łazarkiewicz (2001)”Zemście” Wajdy (2002), „Pitbullu” Vegi (2005) i w znakomitej roli w „Jasminum” Kolskiego (2006).
Żeby dopełnić obrazu wszechstronności należy dodać, że Janusz Gajos był przez ten czas aktorem Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, teatrów warszawskich: Komedia, Polski, Kwadrat i Dramatyczny, Powszechnego oraz Teatru Narodowego w Warszawie.
Aktor zajmuje się również fotografią i organizuje wystawy swoich zdjęć.
Próbą ucieczki z szuflady z napisem "Janek Kos" miał być dla Janusza Gajosa udział w Kabareciku Olgi Lipińskiej.
Tyle, że okazało się, iż aktor, przyjmując posadę woźnego Tureckiego, wpadł z deszczu pod rynnę.
Dopiero udział w "Przesłuchaniu" Ryszarda Bugajskiego i "Ucieczce z kina Wolność" Wojciecha Marczewskiego dał Januszowi Gajosowi możliwość udowodnienia, że po prostu nie można go jednoznacznie zaszufladkować. Kolejne role potwierdziły jego wielki aktorski talent i klasę, dzięki którym uważany jest dziś za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów XX wieku.
Czytaj więcej na http://swiatseriali.interia.pl/newsy/seriale/kultowe-seriale-667/news-janusz-gajos-odbierze-orla-za-osiagniecia-Już w poniedziałek 7 marca, mistrz polskiego filmu, Janusz Gajos odbierze Orła Specjalnego za osiągnięcia życia. Stanie się to podczas uroczystej gali Polskich Nagród Filmowych. Gajos jest laureatem Złotego Anioa Tofifest za niepokorność twórczą.
Gajos to twórca o niezwykle szerokim spektrum zainteresowań, jedna z największych osobowości kina polskiego - profesor sztuk teatralnych, ośmiokrotny zdobywca nagród aktorskich na festiwalu w Gdyni, laureat SuperWiktora, Złotych Orłów, Złotych Kaczek.
Jako jedna z niewielu osobowości filmowych był w stanie kilkakrotnie stać się idolem tłumów i za każdym razem pozbyć się metki, jaką usiłowano mu przyczepić. Był zarówno słynnym Jankiem Kosem z „Czterech Pancernych”, jak i telewizyjnym Tureckim z „Kabareciku Olgi Lipińskiej”. Za każdym razem wychodził zwycięską ręką zostając po prostu Januszem Gajosem, a nie kolejną postacią filmową.
Urodził się 23 września 1939 w Dąbrowie Górniczej. Miłość do sceny odkrył w szkolnym teatrze w Będzinie. Grał tam w Teatrze Dzieci Zagłębia pod opieką Jana Dormana. Kazimierz Kutz porównał karierę Gajosa do przełamywania kompleksu odrzuconego. Gajos rzeczywiście trzykrotnie bezskutecznie zdawał na Wydział Aktorski łódzkiej Filmówki. Udało się dopiero za 4 razem. Studiował na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w latach 1961–1965, dyplom uzyskał w 1971.
Debiutował w filmie Marii Kaniewskiej "Panienka z Okienka" w roli Pietrka (1964). Zagrał m.in. w kultowym serialu „Czterej pancerni i pies” (1966), jako Janek Kos, w równie popularnym serialu młodzieżowym „Wakacje z duchami” (1970).
Rola Kosa przyniosła mu popularność podobną do dzisiejszych nowel telewizyjnych, nikt nie pamiętał Gajosa, wszyscy znali go jako bohaterskiego czołgistę. "Bałem się, że to koniec. Zawodowa śmierć. A ja bardzo chciałem grać, bardzo chciałem być aktorem" – wspominał Gajos. Drugą postacią, która zagroziła mu zaszufladkowaniem była rola woźnego Tureckiego w cyklicznym programie telewizyjnym "Kabaret Olgi Lipińskiej". Postać drobnego cwaniaczka z wąsem, w waciaku i bereciku z "antenką", uznana przez krytykę za arcydzieło formy komediowej, stała się kolejną etykietką aktora.
Gajos poradził sobie jednak ze wszystkimi etykietkami. „Największym wrogiem wszelkiej sztuki jest banał. Janusz jest artystą, który stara się banału uniknąć. Może zagrać wszystko - od kabaretu, po grecką tragedię." - mówiła Olga Lipińska.
W 1977 przyszła większa rola w "Milionerze", za którą otrzymał nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, którą ponownie odebrał cztery lata później za rolę w "Wahadełku"(1981) Filipa Bajona [ogólnie ośmiokrotnie otrzymywał nagrody aktorskie na FPFF]. Pojawił się w słynnym filmie Barei „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?” (1978), jako kierownik delikatesów, który robi fotografie „klientom których nie obsługujemy”.
Wszyscy fani Barei pamiętają też jego świetną rolę demonicznego aparatczyka komunistycznego z serialu „Alternatywy 4”. Zagrał również w nagrodzonym Złotymi Lwami Weneckimi „Roku spokojnego słońca” (1984, kręcony w Toruniu) Zanussiego, w „Dekalogu IV” (1988) oraz „Trzy kolory: Biały” (1993) Kieślowskiego.
Znakomitą rolę Jana Laguny – przekupnego sędziego piłkarskiego zagrał w „Piłkarskim pokerze” (1988), zaś nagrody w Gdyni przyniosła mu rola cenzora w „Ucieczce z kina Wolność” (1990) Marczewskiego.Nie mogło go zabraknąć w kultowym filmie „Psy” (1992) Pasikowskiego, gdzie wcielił się byłego majora SB. Gajosa widzieliśmy też w „Przedwiośniu” Łazarkiewicz (2001), ”Zemście” Wajdy (2002), „Pitbullu” Vegi (2005) i w znakomitej roli w „Jasminum” Kolskiego (2006).
Żeby dopełnić obrazu wszechstronności należy dodać, że Janusz Gajos był przez ten czas aktorem Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, teatrów warszawskich: Komedia, Polski, Kwadrat i Dramatyczny, Powszechnego oraz Teatru Narodowego w Warszawie.
Aktor zajmuje się również fotografią i organizuje wystawy swoich zdjęć.
