X  Używamy plików cookie i podobnych technologii w celach statystycznych. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia.  Dowiedz się więcej. 

Top 15 festiwalu Tofifest

Najlepsze filmy wybrała i poleca dyrektorka festiwalu, Kafka Jaworska.

1. 1001 gramów (1001 Grams)

Bent Hamer, gość specjalny Tofifest 2016, w „1001 gramach” opowiada o Marie, pracowniczce norweskiego Głównego Urzędu Miar. Choć w pracy jest ona przykładem uporządkowania i dokładności, to w zaniedbanym życiu osobistym nie wiedzie się jej najlepiej. Marie dostaje w pracy dosyć specyficzne zadanie — sprawdzenie, ile kilogramów waży norweski wzorzec jednego kilograma… Wyrusza do Paryża z norweską miarą 1 kg. Ta wyprawa zmieni w jej życiu bardzo wiele.

2. Alojzy (Aloys)

Nagrodzony przez FIPRESCI na tegorocznym Berlinale film Tobiasa Nolle to historia Alojza Adorna, prywatnego detektywa w średnim wieku. Obserwuje życie z bezpiecznej odległości, wszystko nagrywając kamerą 24 godziny na dobę. Kiedy umiera jego ojciec, Alojzy zostaje sam, a jego bezpieczne do tej pory życie zaczyna się rozpadać na kawałki. Po nocy ciężkiego picia, budzi się w autobusie i odkrywa, że jego aparat fotograficzny oraz cenne taśmy wideo zostały skradzione. Wkrótce po tym zdarzeniu pojawia się tajemnicza kobieta, która zaczyna go szantażować.

3. Clash (Eshtebak)

Ten film może zmienić sposób, w jaki świat Zachodni postrzega demokrację i politykę Bliskiego Wschodu — tak brzmiał SMS, jaki odczytał z zaskoczeniem reżyser Mohamed Diab. Z zaskoczeniem, gdyż przysłał go sam Tom Hanks, dziękując za możliwość obejrzenia filmu „Clash”. Diab przenosi nas w środek dramatycznych protestów w Kairze w 2013 roku. W środku ulicznej bitwy przez tłum z trudem przebija się policyjna więźniarka pełna aresztowanych demonstrantów, którzy należą do różnych opcji politycznych i religijnych. Zaatakowani, będą musieli przezwyciężyć podziały, aby przetrwać. „Clash” to egipski kandydat do Oscarów 2017.

4. Córki dancingu (The Lure)

Najbardziej szalony polski debiut ostatnich miesięcy autorstwa Agnieszki Smoczyńskiej. Film doczekał się entuzjastycznego przyjęcia na festiwalu Sundance. Żywiołowa, współczesna bajka dla dorosłych. Dzięki pulsującej ścieżce dźwiękowej i obrazom niczym sennym marzenia, jest jak żaden film dotąd. To tylko niektóre reakcje amerykańskiej prasy na niesamowitą historię dwóch sióstr z PRL-owskiego dansingu — „Srebrnej” i „Złotej”. Nie są to jednak zwyczajne dziewczyny, lecz syreny, które próbują poznać i zrozumieć, czym jest bycie kobietą w otaczającej je rzeczywistości.

5. Człowiek, który spadł na ziemię (The Man Who Fell to Earth)

Słowo „kultowy” jest dzisiaj nadużywane, ale ten film jest bez wątpienia otoczony kultem fanów. Lista fanatycznych wielbicieli. Zainspirował on teledysk Guns N 'Roses „Welcome to the Jungle”, a Michael Fassbender ujawnił, że rola Bowiego była dla niego podstawą przy budowaniu postaci w filmie „Prometeusz”. Krój liter z plakatu „Człowieka…” stał się podstawą dla logo zespołu Iron Maiden. Obraz wyreżyserował Nicholas Roeg, reżyser uważany za jednego z najbardziej awangardowych twórców w historii kina. Film opowiada o tajemniczym Thomasie Newtonie (David Bowie), który przybywa na Ziemię z kosmosu. Celem jego wizyty jest zdobycie wody, której nie ma już na jego rodzimej planecie. Niestety ziemskie używki zmienią misję w koszmar.

6. The Dancer (La Danseuse)

Historia sfilmowana przez Stéphanie Di Giusto opowiada o zapomnianej twórczyni podwalin tańca współczesnego, Loïe Fuller. W początkach XX wieku Loïe Fuller była bożyszczem europejskich kabaretów. Swoimi technikami tańca, nadała nowe znaczenie ruchowi na scenie. Do jej stóp padały rzesze wielbicieli, m.in.: Toulouse-Lautrec, bracia Lumière czy Rodin. W 1902 roku spotkała na swej drodze młodą i głodną sławy Isadorę Duncan. To spotkanie doprowadziło do upadku ikony. W roli Duncan, reżyserka obsadziła Lily-Rose Depp, córkę Johnnie Deepa i Vanessy Paradise.

7. Godless (Bezbog / Bez Boga)

Obraz, który zwyciężył festiwal w Locarno, The Hollywood Reporter nazwał „wciągającym czarnym thrillerem”. Tytułowym miejscem „bez Boga” jest dom starców w małym, bułgarskim miasteczku. Chorymi na demencję staruszkami opiekuje się pielęgniarka Gana. W rzeczywistości jednak okrada ich z dokumentów, narkotyzuje się i nie ma hamulców przed morderstwem, gdy grozi jej wykrycie procederu. W pewnym momencie na jej drodze znajdzie się człowiek, z którym stanie do wspólnej walki przeciwko złu.

8. Stefan Zweig — Farewell to Europe (Vor der Morgenröte)

Film opowiada o latach spędzonych przez Stefana Zweiga — jednego z najbardziej poczytnych niemieckojęzycznych pisarzy swoich czasów — na wygnaniu, w podróżach pomiędzy Buenos Aires, Nowym Jorkiem i Brazylią. Zweig był żydowskim intelektualistą, który, jak wielu mu podobnych, próbował określić właściwą postawę wobec nazistowskich Niemiec, a jednocześnie znaleźć sobie dom w nowym świecie. Jedną z głównych ról gra w tym filmie nasz tegoroczny juror, Tomas Lemarquis. Wyreżyserowała go znana aktorka, Maria Schrader („Aimee i jaguar”, „W ciemności”). Obraz to austriacki kandydat do Oscara.

9. Oliver Twist

Film na podstawie jednej z najsłynniejszych powieści Charlesa Dickensa. Roman Polański zaprosił do współpracy oscarową ekipę „Pianisty”. Za kamerą stanął Paweł Edelman, a scenariusz napisał Ronald Harwood. Autorem scenografii jest Allan Starski — tegoroczny laureat Złotego Anioła Tofifest za całokształt twórczości. Sierota Oliver Twist po bójce w domu przedsiębiorcy pogrzebowego, u którego pracuje, postanawia uciec do Londynu — miasta, które w jego mniemaniu jest ostoją szczęścia i dobrobytu. Poznaje tam grupkę kieszonkowców, którym przewodzi bardzo dziwny mężczyzna. Wkrótce mały Oliver zostanie wplątany w ogromne kłopoty...

10. Ostatnia rodzina (The Last Family)

Wielki triumfator Festiwalu Filmowego w Gdyni, który zdobył nagrody w najważniejszych kategoriach. Film słodko-gorzki, ciepło-smutny, a przede wszystkim piękny, kompletny, wręcz genialny. Wbrew temu czego można by się spodziewać nie jest biografią artystyczną. Akcja filmu zaczyna się w 1977 roku, gdy Tomek Beksiński wprowadza się do swojego mieszkania. Jego rodzice mieszkają tuż obok, na tym samym osiedlu, przez co ich kontakty pozostają bardzo intensywne. Po pierwszej nieudanej próbie samobójczej Tomka Zdzisław i Zofia muszą podjąć walkę nie tylko o syna, ale także o przywrócenie kontroli nad swoim życiem. Warta podkreślenia jest genialna rola tegorocznego laureata specjalnego Złotego Anioła Tofifest Andrzeja Seweryna, za którą otrzymał nagrodę aktorską w Gdyni i Srebrnego Lamparta w Locarno.

11. Toni Erdmann

„Toni Erdmann” stał się wydarzeniem tegorocznego festiwalu w Cannes. Krytyka traktuje go jako faworyta do Oscara 2017 w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Główny bohater tej „tragikomedii z dystansem” — Winfried, postanawia spędzić kilka dni ze swoją dorosłą córką Ines, która jest menadżerką w dużej korporacji i rozkręca oddział firmy w Bukareszcie. Ojciec przyjeżdża i zasypuje ją swoimi niezbyt dobrymi żartami. Widząc, że nie jest to dobra droga do nawiązania kontaktu z córką, wciela się w wymyśloną postać niejakiego Toniego Erdmanna, czyli w swoje szalone i ekscentryczne alter ego.

12. To tylko koniec świata (Juste la fin du monde)

Na Tofifest odbywa się drugi pokaz w Polsce, filmu nagrodzonego Grand Prix tegorocznego festiwalu w Cannes. To kolejne dzieło „cudownego dziecka” światowego kina, Xaviera Dolana. Reżyser zaadaptował sztukę teatralną zmarłego na AIDS Jeana-Luca Lagarce'a o trzydziestoparolatku, który po 12 latach nieobecności przyjeżdża do rodzinnego domu na kanadyjskiej prowincji. Jest śmiertelnie chory, przyjechał, by pożegnać się z rodziną. Na widzów czeka doborowa obsada: Nathalie Baye („Na zawsze Laurence”), Marion Cotillard („Incepcja”), Lea Seydoux („Spectre”) i Vincent Cassel („Czarny łabędź”).

13. Trylogia Billa Douglasa: My Childhood, My Ain Folk, My Way Home

Filmowa trylogia Billa Douglasa oparta jest na prawdziwej historii życia reżysera. To filmowa wersja jego wspomnień z traumatycznego dzieciństwa. Poprzez powrót do miejsc, ludzi i wydarzeń z jego dzieciństwa Każde ujęcie dokumentuje scenę, która jest wyryta w jego pamięci. To bardzo osobiste filmy, łączące wysoce subiektywną narrację z realnymi problemami społeczeństwa szkockiego. Trylogia jest zarazem uniwersalną historią chłopca z ubogiego, górniczego miasta i oskarżeniem niesprawiedliwego porządku społecznego, który skazuje dzieci ze „złym” pochodzeniem już na starcie, na życie bez perspektyw.

14. Zniknięcie (Troubled Water / DeUsynlige)

Film gościa Erika Poppe, który w tym roku otrzymuje specjalnego Złotego Anioła. Jan Thomas wychodzi z więzienia po kilku latach odsiadywania wyroku za morderstwo. Jest wyjątkowo uzdolnionym organistą, więc szybko dostaje pracę w kościele. Ma dom, rower, kilka ubrań. Udaje mu się zbudować małe szczęście. Zjednuje sobie także przełożonych. Szczególne miejsce zajmuje w sercu pani pastor i jej kilkuletniego syna Jensa. Bojąc się odrzucenia, Jan postanawia zataić przed nimi swoją przeszłość. Ale ta powraca ― niespodziewanie i szybciej niż się tego spodziewał…

15. Zoologia (Zoologiya)

Rosyjska „Zoologia” to film, mający z pozoru absurdalne założenie wyjściowe. Reżyser opowiada o Nataszy, kobiecie w średnim wieku, która pracuje w zoo. Wiedzie zwykłe, szare życie i na wiele już nie liczy, gdy pewnego dnia... wyrasta jej ogon. Natasza jest zawstydzona tym faktem, ale postanawia pójść w swojej transformacji o krok dalej i wykorzystać ją do przedefiniowania siebie jako osoby i kobiety.

W tym dziale również

Google Translate

Aktualności Tofifest

„78 Days” i „Chłopi” zwyciężają 22. MFF Tofifest. Kujawy i Pomorze!

Zwycięzcą konkursu głównego On Air został film „78 Days” Emiliji Gašič, a konkursu From Poland — „Chłopi” DK Welchman i Hugha Welchmana.

Aktor a reżyser – spotkanie po projekcji „Wariatów”

Piątego dnia 22. MFF Tofifest. Kujawy i Pomorze odbyło się spotkanie z reżyserem Janem Jakubem Kolskim oraz aktorami Alicją Stasiewicz i Lechem Mackiewiczem w ramach projekcji „Wariatów” z konkursu From Poland.

„Jestem ulepiona z nadziei” – spotkanie z Martyną Wojciechowską

W festiwalową sobotę odbył się pokaz specjalny filmu „Hope” w reżyserii Martyny Wojciechowskiej i Ewy Marcinkowskiej.